MARIE-JOSE

Maurage, provincie Henegouwen.

De afdieping van de schachten (N°5 en N°6 met een diepte tot 1210 meter) van de koolmijn N°3 Marie-José begon in 1911. Na de productiestart (1919) werd deze mijn de belangrijkste van de SA Charbonnages de Maurage. Het bedrijf baatte de concessie "Maurage et Boussoit" uit (750 ha). Op de terreinen was ook een kolenwasserij aanwezig en de mijn had twee grote metalen schachtbokken met een hoogte tot 70 meter. Ondanks moderniseringen sloot Marie-José als laatste van de maatschappij op 25 november 1961.

De andere mijnen van de maatschappij, de N°1 Saint-Jean (met de schachten N°1-2) en de N°2 Garenne (schachten N°3-4) sloten eerder de deuren, respectievelijk in 1919 en 1961 (zie onderstaande links).

Tussen 1984 en 1991 werd de terril deels ontgonnen. Daarna verdwenen de laatste grote mijngebouwen en werd het mijnterrein gesaneerd (1992-1996). De ingang van de mijn met logementshuizen is nog goed herkenbaar (zie foto's). Ook het gebouw met de voormalige burelen staat er nog. De terril bleef bewaard.

In 2020 begon men met de aanleg van een woonwijk op een deel van het voormalige mijnterrein.